میگذرد روزی این شبهای دلتنگی ، میگذرد روزی این فاصله و دوری، میگذرد روزهای بی قراری و انتظار ، میرسد همان روزی که به خاطرش گذراندیم فصلها را بی بهار

  قشنگترين لحظه زندگي آشنايي با تو بود

صداي تو آرامش رو تو وجودم زنده مي كرد

زندگي كردن با تو منو به زنده ماندن اميدوار مي كرد

من دوستت داشتم اما نتونستم بهت بفهمونم

قلب تو بود كه منو ديوونه خودش كرد

با شكوه ترين من فقط تو بودي

گریه کردم کسی اشکم ندید                                                        

اشکم به هدر رفت....

مادر

مادر ای تمام وجود من

در قلب منی تا ابد

زندگی من، وجود من

تو بودی که مرا با تمام وجود

با قلبی مهربون بزرگ کردی

اي کوه...

اي بلندترين در دنيا

زيباترين، با شکوه ترين رويا

...

ای ماه ....

ای زيباترين در فضا

تورا چون مي بينم دلم مي گيرد

ياد اون لحظه که دور شدم از او مي افتم

که چگونه توي چشماش تو بودی

نور تو، تو چشماش بود

بعد جدايي اون نورهم رفت

ديگه اون نور را جايی نيافتم

بعد مدتها...

اي ماه...

تو را در غربت يافتم

دلم دوباره اميدوار شد

که شايد...

اون چشمها را دوباره ببينم!

اما اين بار تو نور تو

حالا اي ماه از تو چيزی مي خواهم؟

از تو خواهشی دارم...؟

اگه تو خبري از اون چشم ها داری

اگه می دونی کجان

برو باز تو اون چشم ها

که تو را درون چشم هايش زيباتر می بينم

ستاره

وقتی شبها گوشه ای می نشینم تنها...

به آسمون نگاه می کنم می شمارم و ستاره هارو

به دنبال ستاره ای می گردم که

سلام به داداشم سلام به تنها دوستی که واقعاً دوست بود غمخوار بود همیشه با من بود دوری همدیگه رو به هیچ وجه نمی شد تحمل کرد حتی واسه جند ساعت یادته ؟

صمیمیت ما اونقدر شد که با هم داداش شدیم دیگه اسم همدیگه رو نمی بردیم فقط داداش